Het is op een zondagmorgen in maart, wanneer ik naar een familie rijd in de buurt van Hengelo. De zon komt op en ik laat mijn gedachten de vrije gang. We hebben al kennis gemaakt. Dat is vaak niet zo, wanneer we gevraagd worden om foto’s te maken van het afscheid. Dit is anders. Het gezin wist al een tijdje dat hun man en vader zo ziek was dat beter worden er niet meer in zat.
De tijd die er nog was is dan ook met alle liefde omarmd en ingevuld zoals de familie dit wilde. Deze zondag hebben alle familieleden en vrienden een uitnodiging gekregen om nog even met hem te praten, even bij elkaar te zijn, nog iets te zeggen, een knuffel te geven… ‘afscheid’ te nemen.
Als ik binnenkom worden de laatste voorbereidingen net afgerond. Om het voor hem niet te druk te laten worden, krijgen alle mensen in een aparte ruimte de kans om elkaar te spreken en iets te drinken. In kleine groepjes gaat men naar hem toe, waar mooie en waardevolle momenten volgen. Woorden worden uitgesproken en er wordt geknuffeld, gelachen en net zo hard gehuild… een borrel wordt ingeschonken en met elkaar wordt geproost op het leven.
Het besef dat ik een hele bijzondere dag aan jouw bed doorbreng komt later pas. Als er even niemand in de ruimte is, praten we en lachen we net zo veel. Samen eten we een broodje en help ik je om te drinken. Als ik even mijn camera neerleg en er komen mensen aan, check je met je ogen of ik het wel gezien heb. Hoe mooi is het om te zien dat je ondanks dat je ontzettend ziek bent toch nog zó geniet van alles om je heen. Het lijkt of je deze dag niet moe te krijgen bent.
Je geniet van alle lieve mensen om je heen, die speciaal voor jou en jouw gezin zijn gekomen. Ik doe mijn best om alle speciale momenten zo goed mogelijk op beeld vast te leggen. Pas veel later heb ik me gerealiseerd hoe bijzonder deze dag is geweest. Niet alleen voor familie en vrienden maar ook voor mij. Het vertrouwen dat ik kreeg én de hele dag bij je kunnen zijn, heeft een heel speciaal plekje gekregen in mijn hart.
De weken na deze bijzondere dag heb ik natuurlijk contact gehouden met de familie. Het moment dat familie en vrienden definitief afscheid van je moesten gaan nemen kwam dan ook niet helemaal onverwacht. In alle rust worden alle mogelijkheden besproken en jouw afscheid goed voorbereid. Op de dag van de crematie schijnt de zon. Een laatste rondje rijd je over het erf waar je bent opgegroeid, een laatste borrel wordt ingeschonken. Dierbare momenten waaruit emotie spreekt hebben we opnieuw weten vast te leggen. Beelden die vast en zeker gaan bijdragen om het afscheid een plekje te geven.